quarta-feira, 14 de novembro de 2007

Eibangeilho de San Lucas – Cap. II



Por Bernardo Fernandes Monteiro


L Santo Abangelho de Jasus Cristo segundo San Lucas

Capítulo II

1. I acunteciu naqueilhes dies que saliu un édito eimanado de César Agusto, para que fusse alhistado todo l mundo.

2. Este purmeiro alhistamento fui feito por Cirénio, gobernador de la Síria.

3. I íban todos alhistar-se, cada un a sue cidade.

4. I chubiu tamien Jesé de Galileia, de la cidade de Nazaré, a la Judeia, a la cidade de Dabide, que se chamaba Belen, porque era de la casa i família de Dabide,

5. Para se alhistar cun la sposa Marie, que staba pejada.

6. Stando alhi, acunteciu cumpletáren-se ls dies an que habie de parir.

7. I pariu a sou filho primogénito, i lo anfachou i lo reclinou an ua manjadoura, porque nun habie lhugar para eilhes na stalaige.

8. Ora naqueilha mesma comarca habie uns pastores que begiában i rebezában antre si las begílias de la nuite para guardáren l sou rebanho.

9. I eis que se apresentou junto deilhes un anjo de l Senhor i la claridade de Dius los cercou de refulgente lhuç, i tubírun grande temor.

10. Poren l anjo les dixo: nun temais, porque eis eiqui bos bengo anunciar un grande gozo, que lo será para todo l pobo.

11. I ye que hoije bos naciu na cidade de Dabide l Salbador, que ye l Cristo Senhor.

12. I este ye l sinal que bo-lo fará coincer: achareis un nino ambuolto an panhos, puosto an ua manjadoura.

13. I subitamente apareciu cun l anjo ua multidon numarosa de la melícia celestial, que lhoubaba a Dius i dezie:

14. Glória a Dius ne mais alto de ls cielos i paç na tierra als homes, a quien el quier bien.

15. I acunteciu que, depuis que ls anjos se retirórun deilhes pa l cielo, falában antre si ls pastores, dezindo: passemos até Belen i béiamos que ye lo que l Senhor nos mostrou.

16. I fúrun cun grande priessa, i achórun Marie i Jesé i l nino puostos an ua manjadoura.

17. I bendo isto, cunhecírun la berdade de l que se les habie dito acerca deste nino.

18. I todos ls que oubírun se admirórun i tamien de l que les habien referido ls pastores.

19. Antretanto Marie ouserbaba todas estas cousas, cunfrindo alhá ne fondo de l sou coraçon uas cun las outras.

20. I ls pastores boltórun glorificando i lhoubando a Dius, par todo l que tenien oubido, i bisto que era cunforme l que tenien dito.

21. I depuis que fúrun cumpridos ls uito dies para ser circuncidado l nino, fui-le puosto l nome Jasus, cumo le tenie chamado l’anjo, antes que fusse cuncebido no bientre de sue mai.

22. E depuis que fúrun cuncluídos ls dies de la purificacion de Marie, segundo la lei de Moisés, lhebórun-lo a Jerusalen para lo apresentáren al Senhor,

23. Segundo l que stá scrito na lei de l Senhor “todo l filho macho, que fur primogénito, será cunsagrado al Senhor”,

24. I para oufrecéren an sacrafício, cunforme l que stá mandado na lei de l Senhor, un par de ruolas, ou dous palumbicos.

25. I habie anton an Jerusalen un home chamado Simeon, i este home justo i timorato speraba la cunsolacion de Eisrael, i l Sprito Santo staba nel.

26. I habie recebido repuosta de Sprito Santo, que el nun berie la muorte sin ber purmeiro l Cristo de l Senhor.

27. I bieno por Sprito al templo. I taiendo ls pais l nino Jasus, para cumpríren cun l preceito, segundo l questume de la lei, por el;

28. Anton lo tomou an sous braços Simeon, lhoubou a Dius, i dixo:

29. Agora ye, Senhor, que tu çpides al tou serbo an paç, segundo la tue palabra.

30. Porque yá ls mius uolhos bírun l Salbador que tu nos deste.

31. L qual aparelheste delantre de la face de todos ls pobos,

32. Cume lhume para ser rebelado als gentius i para glória de l tou pobo d’Eisrael.

33. I sou pai i sue mai stában admirados daqueilhas cousas que del se dezien.

34. I Simeon los abençoou i dixo para Marie sue mai: Eis eiqui stá puosto este nino para ruína i para salbacion de muitos an Eisrael i para ser l albo a que atire la cuntradicion.

35. I será esta ua spada que traspassará la tue mesma alma, a fin de se çcubríren ls pensamientos que muitos teneran scundidos nos coraçones.

36. I habie ua profetiza chamada Ana, filha de Fanuel, de la tribo de Azer. Esta habie yá chegado a ua eidade muito abançada i tenie bibido siete anhos cun sou marido, zde la sue bergindade.

37. Achaba-se esta anton biúda de eidade de uitenta i quatro anhos. Eilha nun se apartaba de l templo, onde serbie a Dius de die i de nuite, an aiunas i ouraciones.

38. Eilha, puis, subrebenindo nesta mesma oucasion, daba grácias a Dius i falaba del a todos ls que sperában la redencion d’Eisrael.

39. I depuis que eilhes dórun fin a todo, segundo l que mandaba la lei de l Senhor, boltórun a Galileia, para la sue cidade de Nazaré.

40. Antretanto l nino crecie i se forteficaba, stando cheno de sabedoria, i la grácia de Dius era cun el.

41. I sous pais íban todos ls anhos a Jerusalen no die solene de la Páscoa.

42. I quando tubo doze anhos, chubindo eilhes a Jerusalen, segundo l questume de l die de la fiesta,

43. I acabados ls dies que eilha duraba, quando boltórun para casa, quedou l nino Jasus an Jerusalen, sin que sous pais lo adbertíssen.

44. I crendo que el benerie cun ls de la cometiba, andórun camino de un die, i lo buscában antre ls parientes i coincidos.

45. I cumo l nun achássen, boltórun a Jerusalen an busca del.

46. I acunteciu que trés dies depuis lo achórun ne templo, assentado ne meio de ls doutores, oubindo-los i fazendo-les preguntas.

47. I todos ls que l’oubien stában pasmados de la sue anteligéncia i de las sues repuostas.

48. I quando lo bírun se admirórun. I sue mai le dixo: Filho, por que ouseste assi cun nós? Sabe que tou pai i you te andamos buscando chenos de afliçon.

49. I el les respundiu: Para que me buscábades? nun sabeis que amporta oucupar-me de las cousas que son de l serbício de miu pai?

50. Mas eilhes nun entendírun las palabras que les dixo.

51. I deciu cun eilhes i bieno a Nazaré: i staba a la oubediéncia deilhes. I sue mai cunserbaba todas estas palabras ne sou coraçon.

52. I Jasus crecie an sabedoria i an eidade i an grácia delantre de Dius i de ls homes.