segunda-feira, 5 de novembro de 2007

Capítalo VII de la 1ª Carta de San Paulo als Coríntios


[Esta traduçon de Bernardo Fernandes Monteiro fui publicada na Revista de Educação e Ensino, Vol. IX (1894), pp. 182-184 i esta cuido que ye la purmeira beç que se publica apuis dessa era. Nun sabemos se tenerá traduzido toda la 1ª Carta de San Paulo als Coríntios, mas solo l capítalo VII ye publicado [Essa Carta de San Paulo ten XIII capítalos]. La única andicaçon que se puode sacarde l testo publicado ye la seguinte: la purmeira frase – ‘Paulo chamado apóstolo de Jasus Cristo por buntade de Dius a Sóstenes nuosso armano’ – nun pertence al capítalo VII, mas ye la frase cun que ampeça la Carta de San Paulo. Esso poderá querer dezir que Bernardo Fernandes Monteiro, al fazer la lhigaçon cul percípio de la Carta, solo tenerá traduzido l Capítulo VII.

Esta andicaçon, de que solo fui publicado l Capítalo VII de la 1ª Carta de San Paulo als Coríntios, nun mos ye dada por José Leite de Vasconcellos pus de ls Estudos de Philologia Mirandesa, I, p. 27, queda-se cula eideia que la haberá traduzido toda: “... a traducção mirandesa de alguns capitulos do Evangelho de S. Lucas, e a primeira Epístola de S. Paulo aos Corinthios...”. nun mos ye dada por J. Leite de Vasconcelos, pus de ls Tamien Antonio Maria Mourinho parece seguir la mesma eideia (“Breves Notas sobre a Língua Mirandesa desde há cem anos”, antroduçon a la 2ª eidiçon de ls Estudos de PhiloLogia Mirandesa, II, de J. Leite de Vasconcellos).

La scrita stá por mi puosta cunsante la Cumbençon Ourtográfica de la Lhéngua Mirandesa, mas mantenendo las caratelísticas de la scrita de Bernardo Fernandes Monteiro. A. F.].




Por Bernardo Fernandes Monteiro


Pormeira Eipístola de San Paulo a los Coríntios - Capítulo VII

1. Paulo chamado apóstolo de Jesu Cristo por buntade de Dius a Sóstenes nuosso armano.

Pulo que me pertence poren a las cousas sobre que me screbistes, digo que bom serie a un home nun tocar mulhier algũa.

2. Mas, por ebitar la fornicaçon, cada un tenga sue mulhier i cada ua tenga sou marido.

3. I l marido pague a sue mulhier lo que debe, i de la mesma maneira tamien la mulhier al marido.

4. La mulhier nun ten poder ne sou cuorpo, mas ten-lo l marido. I tamien de la mesma suorte l marido nun ten poder ne sou corpo, mas ten-lo la mulhier.

5. Nun bos defraudeis un al outro, se nun de commun acordo, por algun tiempo, para bos aplicardes a la ouracion: i de nuobo tornai a coabitar, para que nun bos tente Satanás por buossa ancontinéncia.

6. Poren you digo-bos isto como ũa cousa que se bos perdona, nun por mandamento.

7. Porque quiero que todos bós séiades tales como you mesmo: poren cada un ten de Dius sou própio don: uns, na berdade, de ũa suorte, i outros doutra.

8. Digo tamien a los solteiros i a las biúdas, que les yé buono se permanecíren assi, como tamien you.

9. Mas se nun ténen don de cuntinéncia, cásen-se; porque milhor ye casar-se, do que abrasar-se.

10. Mas aqueilhes que stan ounidos an matrimónio, manda, nun you, se nó l Senhor, que la mulhier se nun separe de l marido.

11. I se eilha se separar, que quede sin casar, ou que faga paç cun sou marido. I el tampouco deixe a sue mulhier.

12. Pulo que toca poren a los demais, you ye que lo digo, nun l Senhor: que se algun armano ten mulhier anfiel, i esta cunsinte an coabitar cun el, nun la lhargue.

13. I que se ua mulhier fiel ten marido que ye anfiel, i este cunnsinte an coabitar cun eilha, nun lhargue la tal a sou marido.

14. Porque l marido anfiel ye santificado pula mulhier fiel e la mulhier infiel ye santificada p’lo marido fiel: d’outra sorte los bossos filhos nun seriē lhimpos, mas agora son santos.

15. Poren se el infiel se retira, que se retire: porque neste causo iá el nôsso armano, ou la nôssa armana, nun stan mais sujeitos a la scrabidon: mas Dius nos chamou an paz.

16. Porque donde sabes tu, á mulhier, se salbarás al tou marido? ou donde sabes tu, á marido, se salbarás la tua mulhier?

17. Poren todabia cada un, conforme el Senhor le haja repartido, cada un conforme Dius le haja chamado, assi ande: i isto ye como you el ourdeno an todas las eigrejas.

18. Ye chamado algun sendo circuncidado? nun busques porpúcio; ye chamado algun an porpúcio? nun se circuncide.

19. La circuncison nada bale, i l porpúcio nada bale: se nun la guarda de los mandamentos de Dius.

20. Cada un na bocacion an que fui chamado, neilha permaneça.

21. Fuste chamado sendo serbo? nun te dé cuidado: i se inda puodes ser libre, aprobeita-te milhor.

22. Porque l serbo, que fui chamado ne Senhor, lhiberto ye de l Senhor: assi mesmo l que fui chamado sendo lhibre, serbo ye de Cristo.

23. Por preço fustes comprado, nun bos fagais serbos de homes.

24. Cada un puis, armanos, permaneça delantre de Dius ne stado an que fui chamado.

25. Quanto poren a las birges, nun tengo mandamento de l Senhor: mas dou conseilho, como quien de l Senhor ten alcançado mezericórdia, para ser fiel.

26. Antendo puis que isto ye bono por causa de la anstante necessidade, porque ye buono para l home star assi.

27. Stás lhigado a la mulhier? nun busques sultura. Stás lhibre de mulhier? nun busques mulhier.

28. Mas se tomares mulhier, nun pecaste, i se la birge se casar nun pecou: todabia los tales padeceran tribulacion de la carne, you quejira poupar-bos a eilha.

29. Isto finalmente bos digo, armanos: L tiempo ye brebe: l que resta ye que nun só los que tenen mulhieres séian como se las nun tubissen.

30. Mas tamien los que chóran, como se nun chorassen, i los que fólgan, como se nun folgassen, i los que cómpran, como se nun possuíssen.

31. I los que úsan deste mundo, como se del nun ousássen: porque la figura deste mundo passa.

32. Quiero puis que bós bibais sin anquietaciones. L que stá sin mulhier, stá cuidadoso de las cousas que son de l Senhor, de como há de agradar a Dius.

33. Mas l que stá cun mulhier, stá cuidadoso de las cousas que son de l mundo, de como há de dar gusto a sua mulhier, i anda debedido.

34. I la mulhier solteira, i la birge, cuida nas cousas que son de l Senhor, para ser santa ne cuorpo i ne sprito; mas la que ye casada cuida nas cousas que son de l mundo, de cumo agradará al marido.

35. Na berdade, digo-bos isto para probeito buosso: nun para bos prender, mas sómente para l que ye ounesto, i que bos facilite l ourar al Senhor sin ambaraço.

36. Mas se algun julga que parece ser desonra própia, quanto a sue filha dunzeilha, l ir-le passando la eidade de casar, i que assi cumben fazer-le el casamento, faga l que quegir: nun peca, se casar.

37. Porque l que formou an sou peito la firme resolucion, nun le oubrigando la necessidade, mas antes tenendo poder na sue própia buntade, i cun isto determinou ne sou coraçon cunserbar la sue filha birge, bien fai.

38. Assi que l que casa la sue filha dunzeilha fai bien, i l que nun casa fai milhor.

39. La mulhier stá ligada a la lei por todo l tiempo que sou marido bibe: mas se morrir l sou marido, queda eilha lhibre: case cun quien quegir, cuntanto que seia ne Senhor.

40. Poren será mais bien abenturada, se permanecir assi, cunforme l miu cunseilho: i julgo que tamien you tengo l sprito de Dius.