segunda-feira, 22 de outubro de 2007

Siet'anhos de pastor Jacob serbie



[Manuel Ferreira Deusdado, na sue obra Escorços Trasmontanos – Ensaio de Literatura Regional (ed. Livrarias Aillaud e Bertrand, Lisboa, 1912), publica un anteressante testo chamado ‘Um Legionário Napoleónico’, mistura de stória, cuonta i crónica romanceada (pp. 182-202). Fala ende dun tal António José Joaquim Miranda que an 1808, cumo oufecial, fui na Lhegion Strangeira, comandada pul Marqués de Alorna i a las ordes de Napoleon. Esse home acabou por tornar pa la sue tierra (Bumioso, pus habie nacido an Paradinha de Outeiro) cumo coronel, sendo home afamado pula sue sabedorie, por todos sendo cunsultado a respeito de qualquiera assunto.
A p. 196, diç Ferreira Deusdado: “O coronel era uma espécie de doutor sabe tudo dos contos ingleses; o lavrador consultava-o sôbre as colheitas, o enfermo sôbre a doença, o demandista sôbre o seu pleito, o noivo sôbre a sua felicidade. Até o furriel da guerra de Maria da Fonte o consultava sobre a tradução, em verso, dos Lusíadas em língua mirandesa. Como amostra levou-lhe a versão, para a examinar, dum celebrado soneto de Camões, que êle dedicava à sua noiva, natural de Duas-Igrejas.”
Ora este furriel de la guerra de la Marie de la Fuonte, diç Ferreira Deusdado, era nin mais nin menos que Bernardo Fernandes Monteiro, que se bieno a casar cun ua tie de Dues Eigreijas. Lhougo a seguir pon [pág. 197] la traduçon de l soneto feita por este outor, que eiqui deixo. A. F.]



Por Bernardo Fernandes Monteiro


Siet’anhos de pastor Jacob serbie
Labon, pai de Raquel, serrana bela;
Mas nun serbie al pai serbie a eilha,
Qu’a eilha solo por prémio pretendie.

Ls dies na spráncia dun solo die,
Passaba cuntentando-se cun bé-la
Puis l pai, ousando de coutela,
An lhugar de Raquel le dou a Lie.

Bendo l triste pastor que cun anganhos
Assi l’era negada la sue pastora,
Cumo se nun tubira merecida,

Ampeçou a serbir outros siet’anhos,
Dezindo: Mais serbira, se nun fura
Pra tan lhong’anhos tan curta la bida!